Η δουλειά του HR Manager: Σκέψεις και εμπειρίες

Μέσα σε όλα αυτά τα χρόνια έχω πολλές ιστορίες να πω από συνεντεύξεις σε πολύ μεγάλες εταιρείες ακόμα και σε μικρότερες. Για να τις πω όλες πρέπει να γράψω βιβλίο, δεν ξέρω πόσο θα αρέσει αυτό στις εταιρείες, αλλά στους ανθρώπους θα αρέσει και θα ξεσκεπαστούν πολλά.

Παρόλα αυτά δεν είναι αυτός ο σκοπός μου και τα κρατάω για μένα. Ο λόγος που γράφω αυτό το άρθρο είναι για να μοιραστώ κάποιες σκέψεις μου ή ερωτήματα σχετικά με αυτό το επάγγελμα από τις δικές μου εμπειρίες και αυτά που ακούω κατά καιρούς από φίλους, γνωστούς, συναδέλφους κτλ.

Τολμώ να πω ότι δεν έχω γνώση του αντικειμένου αλλά μια γενική γνώση που όλοι λίγο- πολύ καταλαβαίνουμε ποια είναι τα καθήκοντα του HR manager, ή assistant κτλ.

Όμως αυτό που έχω δει εγώ προσωπικά πριν αρκετά χρόνια ήταν μια κοπέλα 24 χρονών σε μεγάλη πολυεθνική ηλεκτρονικών ειδών, τεχνολογίας κτλ hr manager, να μου παίρνει συνέντευξη με πολύ άσχημη συμπεριφορά χωρίς να ξέρει καν το αντικείμενό μου και μου έδωσε την εντύπωση του ότι προσπαθούσε να το παίξει ανώτερη με περίσσιο εγωισμό λογικά επειδή είχαμε την ίδια ηλικία. Οι απαντήσεις της ήταν εριστικές και κυνικές και κατάλαβα ότι αυτή μόνο συνέντευξη δεν την έλεγες. Εκτός αυτού, οι ερωτήσεις της ήταν και προσωπικές κάτι που δεν ήταν καθόλου επαγγελματικό θεωρώ.

Οι περισσότερες λοιπόν που εγώ είχα δυστυχώς την ατυχία να γνωρίσω ήταν τότε στην ίδια ηλικία με μένα κάτι που πραγματικά μου έκανε τόση εντύπωση. Και θα σας πω και τη σκέψη που μου πέρασε τότε. Για να βρίσκουν αυτές δουλειά, μήπως πρέπει να κάνω και ένα άλλο μεταπτυχιακό στο HR, να κατευθυνθώ προς τα εκεί; (γιατί τότε πριν από καμια δεκαριά χρόνια ήταν το επάγγελμα καινούριο και έβλεπα ότι ζητούσαν πολλές εταιρείες και όχι με προϋπηρεσία κιόλας). Κάτι που δεν έγινε αλλά το είχα σκεφτεί και αυτό.

Πώς λοιπόν μια 24χρονη τότε θα μπορούσε να κρίνει εάν κάποιος πληροί τα προσόντα, και ποια μπορεί να είναι τα προσόντα αυτά; Σκέψη δική μου. Επίσης, πώς μπορεί να δώσει συμβουλές στους εργαζόμενους όταν εκείνη δεν έχει δουλέψει χρόνια σε μια εταιρεία. Και τηρεί τους ηθικούς κανόνες σχετικά με την υπεράσπιση ή μη των εργαζομένων και τα δικαιώματά τους ή αποτελεί πιόνι των κατευθυντήριων μέτρων της εταιρείας που της υποδεικνύουν; Εδώ τίθενται το μεγάλο ερώτημα. Στο παρακάτω παράδειγμα θα αναρωτιόμουν πώς μια υπεύθυνη ανθρωπίνου δυναμικού θα διαχειριζόταν όταν έναν υπάλληλο τον κλέβουν, δεν του βάζουν αυτά που δικαιούται, τριετίες, άδειες, δεν του πληρώνουν τα εξτρά, τις αργίες, και τον κοροϊδεύουν; Θα υπερασπιζόταν τη δικαιοσύνη ή θα προσπαθούσε με ψυχολογικούς τρόπους να ‘’ηρεμήσει’’ τον υπάλληλο ή να τον απολύσει με γοργές διαδικασίες; Ή σε χειρότερες καταστάσεις επαγγελματικής βίας και εκφοβισμού θα σιωπούσε ή θα κατακεραύνωνε τους ιθύνοντες;

Πριν από καιρό είχα μια συζήτηση με μια φίλη για αυτό το θέμα και το συζητάγαμε. Μου λέει λοιπόν ότι ξέρει μια γυναίκα hr manager, σε μια μεγάλη εταιρεία, η οποία πραγματικά είναι υπόδειγμα στη δουλειά της. Όταν βλέπει το άδικο στην εταιρεία, δε διστάζει να τα ‘’βάλει’’ με την εταιρεία, δηλαδή να υπερασπιστή τον εργαζόμενο όταν φυσικά αδικείται από την εταιρεία ή πέφτει θύμα μεγάλης εκμετάλλευσης. Γιατί εκμετάλλευση πλέον υπάρχει παντού στις δουλειές, δε γίνεται να μη σε εκμεταλλευτούν. Μιλάμε για χοντρές όμως καταστάσεις.

Εν κατακλείδι, είναι πολλά τα ερωτήματα σε αυτή τη δουλειά, και κυρίως ποια είναι τα καθήκοντα που υπάρχουν και πώς διαχειρίζονται αυτοί οι άνθρωποι τις κρίσεις; Υπέρ της δικαιοσύνης ή υπέρ της εταιρείας; Το θέμα της απόλυσης δεν το έθιξα, γιατί ήταν ο λόγος που δε θα έκανα αυτή τη δουλειά. Δε θα μπορούσα να απολύσω άνθρωπο, εκτός εάν υπήρχε λόγος σοβαρός και αυτός ο άνθρωπος ήταν επικίνδυνος για την εταιρεία κτλ. Φανταστείτε μια 24χρονη να απολύει έναν 60χρονο ο οποίος έχει παιδία, οικογένεια και τα βγάζει δύσκολα.